3de dag 18 mrt. 2005

Delhi- ----- Mukundgarh 18 mrt


Na een lekkere douche nog net tijd voor een ontbijtje. De busstond al voor de deur om eerst een tocht naar de Shiva tempel te maken, waar een enorm beeld van haar stond. Iedereen moest dat natuurlijk nemen, en ik weer al die fotograferende mensen. De lange tocht naar Shekawati was begonnen. In het dorp Mukundgarh was een groot fort en daar zouden we slapen. Onze chauffeur had kennelijk haast, want vergat onze koffiestop met 't gevolg, dat we allemaal maar de bosjes indoken om te plassen, en ach alles went. Gelukkig stopte hij wel voor de lunch. Buiten werden we al opgewacht door een Sikh in vol ornaat compleet met snor en tulband, er was ook een kleine jongen bij. Hij speelde op een soort doedelzak en de jongen danste er bij, met een arm in de lucht. Dit is een hele gezellige groep. De oudste is 75 jaar. De reis begeleider, Jeroen Spring in 't Veld, was degene, die mij op de Vacantiebeurs zo enthousiast had gemaakt voor Rajasthan en Noord India, dat ik meteen ter plekke geboekt had. Een hele aardige knaap, die veel over van alles wist te vertellen, en de juiste plekjes wist. Onderweg kwamen we veel zigeuner kinderen tegen, vies en smoezelig, maar met prachtige koppies, alleen als je ze wilde fotograferen doken ze snel weg. Het is trouwens een feest om te zien hoe alles passeert zonder elkaar te raken, maar 't scheelde soms nog geen haar. Ook kamelen zagen we nu steeds meer, die ons met een hautaine blik bekeken. We zitten nu op een van de oude karavaan routes. En opeens waren we bij het dorpje met ons hotel. De grote deuren gingen open, er was muziek, we kregen een rood streepje op ons voorhoofd, een bloemenslinger om onze nek, een welkomstdrankje, ik voelde me gelijk de koningin. Mijn kamer was de kamer van de Maharadja, de mooiste van allemaal. Twee bedden en nog een apart kamertje met nog een bed. Op mijn vraag, waar nu toch de Maharadja was, konden ze me geen antwoord geven.
Ook hier lopen de vrouwen allemaal in prachtige gekleurde sari's. Dit keer bleven we in ons fort eten, 't was eigenlijk meer een paleis. Buiten onder de bomen stond alles al netjes opgesteld. Plus nog een soort podium, daarnaast lagen allemaal poppen met houten koppen dat waren marionetten. Ik was meteen verkocht, en voor 200 Rp ( 4 euro) was ik de trotse eigenaar van een mannetje en een vrouwtje. Er stond een buffet opgesteld met verschillende gerechten, kip, lamsvlees, aubergine, rijst, gemengde groenten. Heerlijk, tot nu toe heb ik aldoor nog lekker gegeten, wel pittig, maar zeker niet te. Onder het eten kregen we een hele voorstelling, muziek en dans. Bij de dans met de potten werd er telkens een pot er bij op 't hoofd gezet. De marionetten kwamen ook met een hele voorstelling aan de beurt.
Na de voorstelling bleven we nog even natafelen. Wat hebben we om de verhalen van Robert gelachen, die was echt op dreef met z'n verhalen over Annie, die me aan Marianne deed denken. Uiteindelijk ging ik toch richting kamer, waar ik de poppen op het bed heb gedrapeerd. Alleen al de deuren van onze kamers zijn al de moeite waard. Zware houten deuren in geel en turquoise geschilderd.
Nee Bernarda hier geen kakkerlakken hoor! Slapen doe ik hier prima, geen wonder met zulke lange en vaak vermoeiende dagen, maar een dutje in de bus, of zo maar aan tafel is voor mij geen enkel probleem.